درباره
برخورد عباس عبدی و اصلاح طلبان به بازداشت آقای محمد مساعد، روزنامه نگار
سام قندچی
http://www.ghandchi.com/2969-mohammad-mosaed.htm
مطالب مرتبط: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17
بعد از دیدن همکاری اصلاح طلبان با رژیم در سرکوب خیزش96، دیگر تعجبی نمی کنم که امثال عباس عبدی ها چه کار می کنند. با این حال دو ساعت پیش که یادداشت آقای فرج سرکوهی را در مورد برخورد آقای عباس عبدی و اصلاح طلبان به بازداشت آقای محمد مساعد روزنامه نگار زندانی دیدم، بازهم از این درجه وقاحت اصلاح طلبان در شگفت شدم که یادآور روزهایی است که محمد رضا تابش سخنگوی فراکسیون امید اصلاح طلبان در مجلس، اسماعیل بخشی و سپیده قلیان را مورد بازخواست قرار می داد و نه آنهایی را که آقای اسماعیل بخشی و خانم سپیده قلیان را هنگام بازجویی در زندان، شکنجه کرده بودند، و درباره ی رأی دادن به قهقرای فراکسیون امید نیز همان سال 1394 توضیح داده شده بود اما دوباره اصلاح طلبان توانستند بخش مهمی از اپوزیسیون را فریب دهند. در حقیقت این فریب خوردن ها از رژیم تصادفی نیست. به امروز نگاه کنیم، بعد از همه ی همکاریهای اصلاح طلبان با رژیم در سرکوب خیزش96 در دو سال گذشته، متعجب هستم که شماری از دوستان چپ با یک کلمه حمایت آقای میرحسین موسوی از خیزش98، همه ی این ماجراهای دوسال گذشته را فراموش کرده اند، ماجراهایی که هنوز توسط عباس عبدی ها در رابطه با محمد مساعد ها ادامه دارد و اصلاح طلبان نیز بابت دو سال همکاری در سرکوب خیزش96 از مردم عذرخواهی نکرده اند، و پیش از آنهم هیچوقت بابت نقشی که در جنایات دهه شصت داشتند عذرخواهی نکردند و همکاران چپی آنها هم هنوز در مورد نقشی که در جنایات دهه شصت در رکاب سپاه پاسداران داشتند عذرخواهی نکرده اند، و همه شان حالا مثلاً عرفانگرا شده اند وقتی 40 سال است در سیاست هستند و با خط مشی ای نظیر همان حمایتی که از همان اول از دانشجویان خط امام کردند و همچنان در هر برهه حساس زمانی ادامه دادند، در ظاهر سالهاست عارف و صوفی شده اند، ونه اسلامی اصلاح طلب و توده ای و اکثریتی! درویشان واقعی ایران جانباختگانی نظیر محمد راجی ها و محمد ثلاث ها بوده و هستند که همچنان در زندانهای ایران زیر شکنجه اند ونه آندسته چپی هایی که همه ی این سالها دست در دست اصلاح طلبان به بقای رژیم کوکلاکس کلان های اسلامی کمک کردند و ژستِ درویش و عارف و صوفی می گیرند، در حالیکه درباره ی عرفان هم، چه خوب و چه بد، چیزی نمی دانند مثل زمانی که به توده ای بودن افتخار می کردند، اما مارکسیسم را هم چه خوب و چه بد نمی فهمیدند، و فقط ژست اپوزیسیون می گرفتند اما سیاستهایی را نظیر راهپیمایی های جلوی سفارت آمریکا در حمایت از گروگانگیری توسط اسلامگرایان حاکم اشاعه می دادند، که فقط به بقای رژیم یاری رساند و نه پایان دادن به این رژیم اسلامی. و ادامه ی این سیاستها تا به امروز بیانیه ی تازه ی هنرمندان در ارتباط با قتل عام خیابانی در خیزش آبان ماه 98 است که به قول خانم سپیده ی قیاسوند باید پرسید «اعتراض به سرکوب یا مردم فریبی».
به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران،
سام قندچی
IRANSCOPE.COM
http://www.ghandchi.com
یازدهم آذر ماه 1398
December 2, 2019