سخنی با فعالان سیاسی ایران: روز 19 شهریور و اسماعیل نوری علا

سام قندچی

http://www.ghandchi.com/4336-esmail-nooriala.htm

پی نوشت 19 شهریور 1401: روز تولد پویا بختیاری؛ «روز سکولار دموکراسی ایران» را **جشن** می گیریم روز تولد پویا بختیاری؛ «روز سکولار دموکراسی ایران» را **جشن** می گیریم!

مطالب مرتبط: *   *    1     2     3     4     5     6     7     8     9     10     11     12     13     14     15     16     17

دوستان عزیز، همانطور که می دانید به رغم آنکه در اینترنت در 30 سال گذشته حضور داشته ام، هیچگاه برای فعالیتهای مشخص سیاسی در داخل ایران نظری نداده ام و تلاشم این بوده که آنچه را از دیدگاه این نگارنده رویدادهای داخل ایران است، بیان کنم. دلیلش نیز اینکه در 40 سال گذشته در خارج کشور بوده ام و عمدتاً نیز پژوهنده، و روزنامه نگار! حتی در مورد فعالیتهای خارج کشور نیز، چه دوست داشته باشیم و چه نه، اساساً آنچه را از نگاه این قلم واقعیت است، بیان کرده ام! اما امروز می خواهم به موضوعی در مورد فعالیتهای مشخص سیاسی در داخل ایران بپردازم و امیدوارم من را عفو کنید! موضوعی که به کرّات در شبکه های اجتماعی می بینم که بویژه از سوی فعالان داخل کشور بیان می شود این بحث است که گویا مردم ساکت هستند، و وظیفه ی فعالان سیاسی و مدنی را این می بینند که مردم را به خیزش در برابر دیکتاتوری و فقدان عدالت در ایران برسانند و گویا بحث برسر این است که خواستهای حداکثری را برگزینند یا خواستهای حداقلی! اولاً مردم اقلاً در 6 سال گذشته یعنی از خیزش 96 تا کنون نه تنها ساکت نبوده اند بلکه حتی ما در این 6 سال بارها شاهد وضعیت انقلابی در ایران بوده ایم که هر بار شخصاً این نگارنده به هنگام وقوع، اشاره کرده ام. از جمله شاهد خیزشهای بزرگی در خوزستان بودیم که شامل اعتصابات وسیع کارگران صنعت نفت بود و این اعتصابات شکل سراسری هم گرفت و با ابتکار خود کارگران نفت؛ و این اپوزیسیون ایران بود که حتی قادر نبود کمکی به خانواده های فعالان کارگری برساند؛با اینهمه، اعتصابات و اعتراضات مدتی طولانی در خوزستان ادامه پیدا کرد! قبل از آنهم بارها اعتصابات سراسری مختلف از جمله اعتصابات کامیونداران و معلمان را شاهد بودیم! نمی خواهم در مورد اعتراضات دیگر از جمله اعتراضات زنان، بازنشستگان یا کشاورزان اصفهان و نقاط دیگر ایران بنویسم و حتی همزمانی نقاط مختلف ایران نیز در بسیاری موارد وجود داشت از جمله در خیزش دی  ماه 96 و بیش از آنهم در خیزش آبان ماه 98 که در هردو آنها بیش از 120 شهر *همزمان* اعتراضات خود را نشان دادند. در واقع همانطور که پیشتر به تفصیل بحث کرده ام در همه ی دنیا اینطور بوده که حتی انقلابهای بزرگ جهان را نیز کسی راه نیانداخته و چه دولتها و چه گروهها و سازمانهای سیاسی اپوزیسیون بخواهند و چه نخواهند، این خیزشهای بزرگ مردم اتفاق می افتد و سؤال این است که آیا اپوزیسیون قادر است باعث تغییری با کمک خیزشها و انقلابها به نفع جامعه شود یا که جامعه دوباره به حالت عادی بر می گردد و در این میان نیز هم حکومت موجود و هم قدرتهای خارجی از این رویدادها یا سرکوب آنها، به نفع خود بهره برداری می کنند! به هر حال منظور این است که آنچه واقعاً وظیفه ی اپوزیسیون است طرح برنامه های درست برای جامعه ی ایران و ایجاد تشکیلاتهایی است که آن برنامه ها را به پیش ببرند. متأسفانه به رغم شکست همه ی نیروهای اپوزیسیون در انقلاب 57 در ایران و پیروزی اسلامگرایان به رهبری آیت الله خمینی، اکثریت اپوزیسیون ایران هنوز دنبال همان جریانات سیاسی گذشته هستند! مشخصاً اپوزیسیون مستقل داخل کشور با اینکه اساساً بطور غیرمستقیم با اندیشه های «سکولار دموکراسی» سمتگیری دارند، اما این سمتگیری به حمایت واقعی از «جنبش سکولار دموکراسی ایران» تکامل نیافته و همانطور که روز گذشته در مقاله ای تحت عنوان "شش سال از انتشار «بیانیهء جدایی کامل حکومت ومذهب» گذشت،" بحث شد، این حقیقت تلخ در تعداد بسیار کم امضاهای «بیانیه ء جدایی کامل حکومت و مذهب در ایران» که 6 سال پیش منتشر شده بود، آشکار است. این واقعیت را از همین حالا در مورد حمایت از «روز سکولار دموکراسی در ایران» که جنبش سکولار دموکراسی ایران چند روز پیش برای این شنبه یعنی 19 شهریورماه زادروز زنده یاد پویا بختیاری، اعلام کرد، می توان مشاهده کرد! *

مشکل چیست؟ با اینکه فعالان سیاسی و مدنی ایران به درک حمایت از سکولار دموکراسی برای آینده ی ایران رسیده اند اما حتی فعالان مستقل ایران همچنان گویی منتظرند «گروههای مختلف بازمانده ی چریکهای فدایی خلق» و یا «جریانات اصلاح طلب»، این تحول پیش روی را برای ایران قرن بیست و یکم، به انجام رسانند. واقعیت این است که باید فراسوی این جریانات رفت و این کاری است که سالهاست «جنبش سکولار دموکراسی ایران» و «حزب سکولار دموکرات ایرانیان» به رهبری دکتر اسماعیل نوری علا آغاز کرده و ای کاش فعالان سیاسی و مدنی ایران به این تلاشها که در واقع ایجاد «آلترناتیو» است و حتی در 3 ماه اخیر تحت عنوان بحث «روزگار آلترناتیو» دنبال شده است، توجه جدی کنند! واقعاً اینکه مردم به پا خیزند، بویژه در 6 سال گذشته نشان دادند که به پا خاسته اند، و تشکیلاتی که واقعاً بیان سیاسی «آلترناتیو سکولار دموکرات» باشد نبوده که قادر شود این خیزشهای بزرگ مردم را به نتیجه برساند! به «جنبش سکولار دموکراسی ایران» و «حزب سکولار دموکرات ایرانیان» کمک کنیم! همین دو روز دیگر شرکت در برنامه ی سخنرانی دکتر اسماعیل نوری علا در یکشنبه 20 شهریور ماه می تواند کمکی به آغاز این تلاش تازه باشد!

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران،

سام قندچی

IRANSCOPE
http://www.ghandchi.com

18 شهریور ماه 1401
September 9, 2022

متون برگزیده
http://featured.ghandchi.com

برای حزب جمهوریخواهان سکولار دموکرات و آینده نگر ایران
http://www.ghandchi.com/futuristparty/index.html

SEARCH