حقوق بشر: از مسیح علینژاد تا منوچهر بختیاری و محمد نوری زاد

سام قندچی

http://www.ghandchi.com/3288-mohammad-nourizad.htm

مطالب مرتبط: 1     2     3     4     5     6     7     8     9     10     11

در کشورهای غربی موضوع حقوق بشر چند قرنی است که مطرح و همه ی ما کتابهایی نظیر کلود ولگرد، اثر ویکتور هوگو را خوانده ایم که حدود دو قرن پیش در محکومیت مجازات اعدام نوشته شده است. امروز در کشورهای غربی برای فعالان حقوق بشر این موضوع روشن است که حمایت از یک اعدامی به معنی موافقت با آنچه آن فرد به آن متهم است نبوده، بلکه به معنی حمایت از جامعه ای انسانی است، و این امر برای تک تک آنهایی که در روزهای اعدام متهمانِ محکوم به اعدام، در نقاطی در غرب از جمله در برخی ایالات همین آمریکا که هنوز مجازات اعدام وجود دارد، در صف معترضان به مجازات اعدام می ایستند، روشن است. متأسفانه در جنبش سیاسی، مدنی و حقوق بشری ایران حتی برای کسانیکه فعالان این جنبش هستند، نظیر خانم مسیح علینژاد، آقای محمد نوری زاد و آقای منوچهر بختیاری پدر زنده یاد پویا بختیاری، وقتی این دوستان نیاز به حمایت دارند، بسیاری از دیگر فعالان حقوق بشر، پشتیبانی خود را از آنها دریغ می کنند که مبادا اینها در میان مردم محبوبیت پیدا کنند، چرا که به هر دلیلی به آنها اعتماد ندارند. مثلاً در آستانه ی پنجم دیماه، روز چهلم پویا بختیاری، یک عده تا توانستند نسبت به آقای منوچهر بختیاری و کل خانواده ی پویا بختیاری شک و تردید ایجاد کردند، که کسی در مراسم چهلم در کرج شرکت نکند، یا اکنون که برادر خانم مسیح علینژاد توسط رژیم گروگان گرفته شده، صدای اعتراضی از سوی فعالان حقوق بشر در محکوم کردن این جنایتِ آشکارِ رژیم، بلند نمی شود، و یا وقتی محمد نوری زاد اکنون ماههاست به همراه اکثر امضاکنندگان بیانیه ی 14 نفر در زندان است، و در این روزهای کرونا در خطر مرگ قرار دارد، اکثر دوستان فعال حقوق بشر درباره ی وضعیت آقای محمد نوری زاد سکوت اختیار کرده اند. ضمناً ابداً منظورم نقد نکردن نیست و خود بارها در مورد بیانیه 14 نفر یا محمد نوری زاد، نقد منتشر کرده ام، یا در مورد خانم مسیح علینژاد نقد نوشته ام، اما مگر ادعاهای نسبت داده شده به این دوستان، از اتهامات محکومین به اعدام در آمریکا و اروپا که به قتل عمد و بیرحمانه با هزار مدرک قاطع متهم هستند، بدتر است؛ در حالیکه فعالان حقوق بشر در آمریکا و اروپا صبح تا شب برای محکوم کردن اعدام آن محکومین به رغم همه ی اتهامات، فریاد می زنند چون وظیفه ی خود را حمایت از حقوق بشر می دانند و برای آن هدف، تبعیض سیاسی و سلیقه ای قائل نمی شوند؟ آیا دوستانی نظیر آقای منوچهر بختیاری، آقای محمد نوری زاد، و خانم مسیح علینژاد هم در نگاه فعالان حقوق بشر ایرانی، فرزندان خدایی کمترند! در پایان در رابطه با سخنان امروز آقای محمد نوری زاد اضافه کنم که خودکشی اعتراضی دردی را دوا نمی کند اما به درد بازماندگان می افزاید.

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران،

سام قندچی

IRANSCOPE.COM
http://www.ghandchi.com

دهم اردیبهشت ماه 1399
April 29, 2020

متون برگزیده
http://featured.ghandchi.com

برای حزب جمهوریخواهان سکولار دموکرات و آینده نگر ایران
https://sites.google.com/site/futuristparty

SEARCH