یادداشتی درباره ی آقایان حشمت طبرزدی، و حسن شریعتمداری
سام قندچی

http://www.ghandchi.com/3842-tabarzadi-hassan-shariatmadari.htm

پی نوشت 27 تیرماه 1401: اطلاعیه در مورد جبهه دموکراتیک آقای حشمت طبرزدی  

مطالب مرتبط: 1     2      3      4     5     6      7     8     9

یک ماه پیش که یادداشتی را تحت عنوان «پاسخگویی: آقای حشمت طبرزدی از شما هم دیگر حمایت نخواهم کرد»، منتشر کردم، دلیلش را که موضوعی شخصی بود توضیح دادم. در واقع از زمانی که پیام دانشجو در دوران ریاست جمهوری آقای محمود احمدی نژاد تعطیل شد تا به امروز هیچ تماسی با آقای حشمت طبرزدی نداشته ام. با اینحال همچنان از دیدگاه صاحب این قلم، در اپوزیسیون مترقی و دموکراتیک ایران، آقای حشمت طبرزدی یکی از شایسته ترین و قادرترین رهبران سیاسی هستند که روزی رییس جمهوری ایران شوند، و در گذشته نیز بارها از نامزدی ایشان برای چنین مقامی حمایت کرده ام. اینکه کسی واقعا توان در عرصه ی رهبری سیاسی دارد، ربطی به این موضوع ندارد که در مسأله ای شخصی با اینجانب یا هر کس دیگری، اختلافی داشته باشد، که اولی مربوط به تصمیمات کلان در جنبش و در کشور است که می تواند کوچکترین تصمیم غلط، برای ملتی فاجعه آفرین شود. وگرنه ابو موسی اشعری هم که حکمیت جنگ صفین را به عهده گرفت آدم خوبی بود، اما آدم خوب بودن به تنهایی از کسی تصمیم گیرنده ی درست در عرصه ی سیاست نمی سازد. همچنین نباید فراموش کرد که موضوع رهبری سیاسی، با رهبری در عرصه ی حقوق بشر متفاوت است، و بسیاری از فعالان اجتماعی ایران در همه ی این عرصه ها کار می کنند، با این وجود، همه ی آنها توان رهبری در همه ی این عرصه ها را ندارند، و حتی برخی می توانند در صورت قرار گرفتن در جایگاه رهبری سیاسی لطمات زیادی به جنبش وارد کنند، و واقعاً ضرر بزنند. مثلاً شخصاً چنین جایگاهی را برای رهبری سیاسی ایران، همچنین برای آقای عبدالله مهتدی می بینم، و در گذشته بارها گفته ام. می دانم برخی تصور می کنند که تغییر موضع این نگارنده به مخالفت با هرگونه فدرالیسم، نهادینه کردن تبعیض علیه مناطق ایران به نفع مرکز است چرا که در گذشته از فدرالیسم استانی حمایت می کردم و درست است که بعد از دیدن تجربه ی رفراندوم کردستان عراق، موضع خود را دقیقاً به خاطر امکان سوء استفاده از فدرالیسم برای تجزیه ی ایران، کاملاً تغییر دادم و دیگر از هرگونه فدرالیسم برای ایران حمایت نمی کنم. با اینحال باید خاطر نشان کنم که انتخاب فدرالیسم یا دولت غیرفدرال ابداً نهادینه کردن تبعیض یا عکس آن نیست. آمریکا و فرانسه، یکی فدرال و دیگری غیرفدرال، اما هر دو دموکراتیک و روابط مناطق مختلف عادلانه است، و موضوع وجود تبعیض و مقابله با آن در هر کشوری اصلاً بحث جداگانه ای است و ادعای عدم توجه به عدالت در این رابطه به دلیل رد فدرالیسم، نشان دهنده ی فقدان آگاهی در این مباحث است، و در نوشتاری تحت عنوان «بحثهای بیهوده در مورد آموزشِ زبان مادری، و آموزش به زبان مادری»، به تفصیل هر دو طرف کج فهمی در این رابطه را توضیح دادم و دیگر هم، می بخشید شخصاً وقت ورود مجدد به این بحثها را ندارم و هر کسی می خواهد می تواند به این بحثها ادامه دهد و در نشریات متعدد اپوزیسیون در اینترنت درج کند، ولی متشکر می شوم اگر لطفاً اینجانب را از درگیر شدن در این بحثها معاف کنید، چون حرف بیشتری ندارم و از آنجا که وقت بحث ندارم، یا مجبورم شما را بلوک کنم یا که دوباره هرچه نوشتم را تکرار کنم. بحثها را نیز در اینترنت می بینم و نیازی به تماس شخصی با اینجانب نیست که واقعاً همین اندازه هم وقت ندارم، و بازهم می بخشید، دموکراسی یعنی هر فردی نظرش را در فضای عمومی می تواند ارائه دهد نه آنکه بر فرد دیگری فشار گذارید که حرف شما را بزند. همان تجربه ی تلخی که به ضرر بزرگ شخصی به اینجانب ختم شد به دلیل همین بازیهایی بود که یکماه پیش شرح داده ام. لطفاً دیگر آن کارها را نکنید که با اینکه 350 هزار دلار متحمل ضرر در زندگی شخصی ام شدم، بازهم بخشیدم. نظرم را می نویسم، شما هم هرکسی هستید، بروید نظرتان را منتشر کنید به جای آنکه هر روز با اختراع نام مستعار جدید و صفحه فیسبوک جدید دسیسه ای تازه با نامی تازه در جایی تازه راه اندازید که وجود افرادی نظیر شما افتخار اپوزیسیون کنونی ایران نیستند که هر دقیقه پیام می دهید و مزاحم می شوید و روز دیگر بازی دیگر و نمی دانم چند دفعه اعلام کنم که کامنت یا پیامها را نمی توانم بخوانم یا پاسخ دهم چون وقت ندارم، سالهاست حتی وقت برای خانواده و نزدیکترین دوستان هم نداشته ام، و این آدمهایی که اشاره شد، دوباره از در میروند بیرون و از پنجره بر می گردند چون می خواهند به اینجانب موضعی را تحمیل کنند که بارها نیز دیده اند بی فایده است اما لابد مأمور هستند که امیدوارم هرکسی که اینها برایش کار می کنند بداند که شخصاً تحت فشار هیچ کاری در زندگی ام نکرده و نمی کنم و آنچه را به نظرم درست است، می نویسم چه خواننده ای خوشش آید و چه نه. در عین حال از آزادی بیان خوانندگان حمایت می کنم که نظرشان را بنویسند اما این نگارنده، مجله ای منتشر نمی کنم؛ با اینحال، مجلات زیادی در فضای سیاسی ایران هست که خوانندگان می توانند نظراتشان را منتشر کنند یا از صدها و شاید هزاران امکان در اینترنت برای بیان نظراتشان، بهره ببرند. عیسی به دین خود، موسی به دین خود. همچنین، یکماه پیش در رابطه با آنچه که در ابتدای این مقاله در مورد آقای حشمت طبرزدی نوشتم، مقاله ای نیز تحت عنوان «شورای مدیریت گذار، حسن شریعتمداری، و سؤالی از حشمت طبرزدی»، منتشر کردم. دوباره باید یادآوری کنم که آنهم به دلیل همان موضوع شخصی بود که در آن مقالات توضیح داده ام. با اینحال گرچه هیچوقت با آقای حسن شریعتمداری آشنایی شخصی نداشته ام، اما وقتی به سخنان ایشان در اینترنت گوش می کنم، از جمله هنگامیکه 12 روز پیش به تازه ترین سخنرانی آقای حسن شریعتمدای در مهستان گوش می کردم، شکی ندارم که ایشان سیاست را می فهمد. بازهم باید تکرار کنم که رهبری جنبش سیاسی با رهبری جنبش حقوق بشری متفاوت است و آقای حسن شریعتمداری رهبری قادر در عرصه ی سیاست هستند. به هر حال امیدوارم مردم ایران در این برهه ی زمانی، انتخاب های درست بکنند و به سهم خود نمی خواهم اجازه دهم کدورتهای شخصی در این تصمیمات مهم مردم ایران در این لحظات حساس تاریخ، باعث اشتباهی شود. لطفاً تصور نکنید برای نوشتن این یادداشت فشار کسی بر این نگارنده بوده که صدها بار بدتر فشار در زندگی داشته ام و بیدی نیستم که با این بادها بلرزم، و آنچه درباره ی این سه دوست عزیز نوشتم، فقط اظهار رک و پوست کنده ی نظر اینجانب درباره ی آنچیزی است که در عرصه ی سیاست ایران مشاهده می کنم و با احترام به همه ی فعالان حقوق بشر، اما سیاست عرصه ای متفاوت است و فراموش نکنیم که به قول معروف «جهنم را نیز با نیت خیر ساختند» و بیخود کسانی را در جایگاهی قرار ندهیم که نه خدمتی به آنها است و نه خدمتی به آینده ی مردم ایران.

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران

سام قندچی
http://www.ghandchi.com

بیست و چهارم مرداد ماه 1399
August 14, 2020

متون برگزیده
http://featured.ghandchi.com

برای حزب جمهوریخواهان سکولار دموکرات و آینده نگر ایران
http://www.ghandchi.com/futuristparty/index.html

SEARCH