پادکست، امیر جوان پیکر، هنرمندان و
نوستالژی بوی «پهن» گاو در کلیدرسام قندچی
پادکست، امیر جوان پیکر، هنرمندان و
نوستالژی بوی «پهن» گاو در کلیدر
سام قندچی
http://www.ghandchi.com/3363-podcast-p2-n4.htm
پی نوشت شانزدهم خرداد ماه 1399: تلویزیو میهن: سعید بهبهانی: گفتمان سکولار دموکراسی تنها چاره درد ایران با نگاه امیر جوان پیکر
مطالب مرتبط: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17
چند لحظه پیش شماره 4 از سری دوم پادکستهای حزب سکولار دموکرات ایرانیان را که در ادامه ی پادکست هفته ی گذشته بود، تماشا می کردم. پادکست هفته ی پیش بر موضوع مقایسه ی سیستم آموزشی در کشورهای سکولار دموکرات، با ایرانِ تحت استبداد مذهبی، متمرکز بود، که بعد از پادکست نیز یکشنبه ی گذشته با سخنرانی آقای عباس دانشور و بحثهای بسیار غنی در یکی از شنیدنی ترین نشستهای مهستان، دنبال شد. اما پادکست جدید با سخنان دکتر اسماعیل نوری علا در مورد تطور ایده ی «سکولاریسم نو» در اپوزیسیون ایران آغاز شد، که خود ایشان در دو دهه ی گذشته رهبری آن مهم را از جمله در سایتی با نامِ «سکولاریسم نو»، در دست داشتند. همچنین آقای میلاد آقایی از رهبران حزب سکولار موکرات ایرانیان موضوع سکولار دموکراسی را در جوانب مختلف اجتماعی در دوران آینده ی بعد از رژیم اسلامی مورد توجه قرار دادند. اما این پادکست با اشاره ی آقای امیر جوان پیکر به نامه اخیر شماری از نویسندگان و هنرمندان به رژیم اسلامی، موضوع واپسگرایی روشنفکران سیاسی ایران را در کانون توجه خود قرار داد. ممکن است تصور کنید که اشاره ی آقای جوان پیکر به موضوعاتی نظیر زیبایی شناسی اصل موضوع پادکست بود، اما آن مباحث تکنیکی سالهاست که در محافل روشنفکری ایران بحث می شود و از جمله پژوهشگران توانایی نظیر زنده یاد امیر حسین آریانپور بطور مبسوط در آثار خود نشان داده اند که زیبایی در واقع چیزی جز «معدل» نیست. یعنی «بینی» زیبا معدل همه ی بینی های موجود است. به هرحال اصلاً بحث پادکست در مورد هنر و هنرمندان به این مباحث تکنیکی ربطی نداشت و به همین دلیل نامه ی اخیر هنرمندان به رژیم اسلامی که از جمله آقای فرج سرکوهی در مورد آن نقد جالبی نوشته اند، در این پادکست هم مورد بحث قرار گرفت. در حقیقت مشکل این هنرمندان و نویسندگان، استبداد مذهبی نیست که خواهان تعدیل آن هستند همانگونه که بوخارین خواهان تعدیل استبداد استالینیسم و اصلاح آن بود و تا پای دار نیز با شعار زنده باد استالین، زنده باد کمونیسم به پیشواز مرگ رفت! به عبارت دیگر مسأله واقعی این روشنفکران واپسگرا، اینکه این رژیم تبلور خواستهای خود آنها ست زمانی که طی دو دهه پیش از انقلاب، به دلائلی که در گذشته به تفصیل بحث شده، علیه ترقی خواهی، راه غرب ستیزیِ امثال آل احمد و دکتر شریعتی را برگزیدند. نه تنها آقای محمود دولت آبادی، کلیدر را نوشت، بلکه نگاه نهفته در «کلیدر»، نوستالژی نسلی از روشنفکران ایران شد که در اینجا «نوستالژی بوی پِهِن گاو» نامیده ام که هنوز هم می خواهند توجیه کنند. بله ماجراهای سختی های کارگرانی که برای کار به کویت میرفتند واقعی بود و نوستالژی آنها نیز برای روستای خود که همسر و کودکان را آنجا گذاشته و برایشان پول میفرستادند، قابل فهم، به همان شکل که وقتی فردریک انگلس در کتاب «شرایط طبقه ی کارگر در انگلیس»، نوستالژی کارگرانی را نیز که از روستا به منچستر آمده و در صنایع بافندگی آن زمان کار می کردند، توضیح می دهد اما از آن نوستالژی، نماد ترقی، خلق نمی کند. آنچه امثال جلال آل احمد و محمود دولت آبادی به خوانندگان خود نمی گفتند این بوده و هست که اگر آن روستا می توانست زندگی آن کارگران را برآورده کند که از اول به کویت نرفته بودند، با اینهمه، جلال آل احمد ها و محمود دولت آبادی ها از این نوستالژی، ایده آلی ساختند برای نسلی از روشنفکران سیاسی ایران که شالوده ی واپسگرایی را که امروز در این رژیم دنبال می شود، بنیان نهاد و هنوز نیز به جای نقد کلیدرها، از آن نمادی برای جنبش روشنفکری ایران ساخته اند! بحث آقای امیر جوان پیکر در سخنانشان در این پادکست، اشاره ی کوتاهی بود به این نوستالژی و آنهایی که آنرا همچنان توجیه می کنند و این تصور را می دهند که اگر از استبداد نهفته در نوستالژی گذشته و واقعیت مستبدانه ی امروز رژیم کوکلاکس کلانهای اسلامی کاسته شود، یا مثلاً به روش اصلاح طلبان، اصلاح و ترمیم شود، مشکل ایران و ایرانی حل خواهد شد، در حالیکه وقتی طرحی، نیاز به بازگراندن مردم به گذشته دارد، رهبرانش هم مجبورند به استبداد و زور متوسل شوند، به همان شکلی که فاشیستها و هیتلر، نوستالژی «یونکرها» را بعنوان ایده آل خود برگزیدند، تا عقب ماندن آلمان را از بریتانیا و فرانسه توجیه کنند، و ناچار شدند بر زور و جنایت اتکاء کنند تا مردم آلمان را برای اهداف واپسگرایانه ی خود، اما با استفاده از پیشبرد تکنولوژی، وادار به تأسی کنند! با عرض خسته نباشید به آقای بیژن آتشین جان و همه ی دست اندرکاران تولید و مدیریت پادکستهای سکولاردموکراتها برای برنامه های شنیدنی شان.
به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران
سام قندچی
http://www.ghandchi.com
سیزدهم خرداد
ماه 1399
June 2, 2020
متون برگزیده
http://featured.ghandchi.com
برای
حزب جمهوریخواهان سکولار دموکرات و آینده نگر ایران
http://www.ghandchi.com/futuristparty/index.html
