در حاشیه ی دو یادداشت
اخیر حسین رونقی و آرش صادقی
سام قندچی
http://www.ghandchi.com/4469-hossein-ronaghi-arash-sadeghi.htm
مطالب مرتبط: 1 2 3 4 5 6 7 8 9
کمتر از دو هفته پیش دوست عزیز نلسون ماندلای ایران آقای حسین رونقی اطلاع رسانی کرد که در نزدیکی خانه اش به او حمله شده و گوشی او به سرقت رفته است! دوست عزیز دیگر آقای آرش صادقی روز گذشته خبر داد که بعد از پیاده شدن از اتوبوس و طی مسیری، به او نیز حمله ی مشابهی شده و گوشی او نیز به سرقت رفته و به درستی به کلانتری مراجعه کرده و البته با هزار دردسر، سرقت را ثبت داده است، خبری که امروز آقای حسین رونقی نیز بازتوییت کرده است! آیا این وقایع خیلی عجیب است؟ خیر، قبل از کودتای 28 مرداد در ایران از این اتفاقات زیاد روی داد و در واقع آنزمان مردم از دو تشکیلات سیاسی اصلی کشور، یعنی حزب توده و جبهه ملی دلسرد شده بودند و البته جریانات سیاسی فرعی نیز در جامعه ی ایران وجود داشتند نظیر جریان فاشیستی «سومکا» که زنده یاد داریوش همایون که بعدها در زمان ما یک لیبرال دموکرات تمام عیار شد و یادش به خیر، در آن دوران به اشتباه عضو سومکا بود! به هر حال در آن دوران مردم اساساً دیگر از هیچ رهبریِ مردمی حمایت نکردند و عملاً منتظر بودند کشورهای خارجی اقدامی کنند، حال چه شوروی کودتا می کرد و چه بریتانیا و آمریکا، و شاید مشکل نبود که توافق قدرتهای بزرگ را حدس زد همانطور که در زمان فرقه دموکرات آذربایجان و کردستان، آمریکا و شوروی قبلاً توافق کرده بودند که آمریکا در چین کوتاه بیاید و شوروی در ایران و یونان و اسپانیا، وگرنه همه ی مذاکرات قوام السلطنه چند سال پیش از کودتای 28 مرداد، موفق نمی بود! به هر حال اینکه قدرتهای بزرگ چه توافقی در مورد ایران کرده یا می کنند و آیا آیت الله کاشانی هایی در اپوزیسیون با آنها همراهند نیز، همیشه سالها بعد از وقوع حادثه روشن می شود؛ اما، سرنوشت هر ملت دست خودش است و اگر منتظر شود و آنرا به تصمیم قدرتهای بزرگ بسپارد، مطمئناً آنها تصمیم خواهند گرفت و اینهمه فحش دادن به کودتای 28 مرداد که هر ساله تکرار می شود در حقیقت همان روضه ی امام حسین است که دیگر دردی نه از امام حسین دوا می کند و نه از شیعیان! کافی است به همین افغانستان در همسایگی ایران نگاهی بیاندازیم که همین دو سال پیش ترامپ با طالبان توافق کرد و بایدن به اجرا گذاشت و مطمئناً اینهمه بدون توافق با پوتین و شی جین پینگ نبود! حتماً می دانید که تا سالها حامی اصلی اپوزیسیون در آفریقای جنوبی، شوروی بود اما در پایان کار آمریکا حامی اصلی اپوزیسیون شد، به قول معروف سیاست تا آنجا که فقط سیاست محض است پدر و مادر ندارد و فقط براساس منافع است و البته فشار نیروهای مختلف اجتماعی بویژه در دموکراسی ها بی تأثیر نیست همانطور که فشار سیاهپوستان آمریکا بر دولت این کشور برای حمایت از ماندلا تأثیر به سزایی در سیاست آمریکا در زمان جنبش ضدآپارتاید داشت! ولی آنچه مسلم است، نه این نگارنده و نه هیچ تحلیلگر مستقل دیگری نمی داند واقعیات پشت پرده تصمیمات بین المللی چیست! مردم ایران می توانند حمایت خود را از رهبرانی نظیر آقایان حسین رونقی و آرش صادقی در چنین مواقعی نشان دهند و حداقل کاری که می توانند بکنند نیز حضور میلیونی در برابر خانه ی این عزیزان برای نشان دادن حمایت خود است، وگرنه این بار نیز کشورهای خارجی برای مردم ایران تصمیم خواهند گرفت! اگر در آفریقای جنوبی نلسون ماندلا توانست برای مردم خود، کاری کند، به خاطر آن بود که مردم آن سرزمین حمایت ممتد خود را از او در همه ی پروسه ی تحول مسالمت آمیز در آفریقای جنوبی نشان دادند (بی دلیل نیست سایتی که مقاله ی انقلاب مسالمت آمیز دی ماه 96 این نگارنده را بازنشر کرده بود مدتی است مورد حمله ی سایبری قرار گرفته و از کار افتاده !). اگر حمایت ممتد مردم در آفریقای جنوبی از نلسون ماندلا وجود نداشت، عاقبت بحران آن روزهای آفریقای جنوبی نیز نظیر بسیاری کشورهای دیگر آفریقا، یا برخی همسایگان ایران، کودتاهای پیاپی می بود که کشورهای خارجی در راه انداختن آنگونه جریانات ید طولایی دارند! انتخاب با مردم ایران است و فرصت کم!
به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران،
سام قندچی
IRANSCOPE
http://www.ghandchi.com
چهارم شهریور ماه
1402
August 26, 2023
متون برگزیده
http://featured.ghandchi.com
برای
حزب جمهوریخواهان سکولار دموکرات و آینده نگر ایران
http://www.ghandchi.com/futuristparty/index.html