تقابل، تضاد، و معضلی بزرگ در عرصه ی سیاستِ ایران
سام قندچی
http://www.ghandchi.com/3895-contrariety-contradiction.htm

Contrariety, Contradiction, and a Huge Dilemma in the Realm of Iranian Politics
http://www.ghandchi.com/3895-contrariety-contradiction-english.htm

مطالب مرتبط: 1     2     3

تقابل یعنی سیاه و سفید، و «سایه روشنی» فی مابین، و حدوسطی که مثلاً خاکستری بنامیم! تضاد یعنی سیاه و ضدسیاه؛ سفید و ضدسفید؛ یا مثلاً بار منفی و مثبت در الکتریسیته که یکدیگر را نابود یا خنثی می کنند، و قائل شدن به «حدوسط» برای تضاد بی معنی است! در تاریخ فلسفه، بحث «حدوسط» یا تئوری میانگین ارسطو قابل ذکر است که بسیاری آنرا درست درک نکرده و نظیر آناکساگورس به تضادها نیز اجازه به وجود حدوسط می دادند که بی معنی است:

"تئوری میانگین ارسطو در مقابل هم هراکلید و هم آناکساگورس بود.  هراکلید تنها تضاد ها را در مد نظر داشت و تقابل ها را درک نمیکرد که اجازه وجود حد وسط را میدهند.  در افراط سوی دیگر، آناکساگورس تنها تقابل ها را درک میکرد و در نتیجه حتی تصور میکرد که تضادها نیز اجازه به وجود حد وسط را میدهند.  ارسطو هم تقابل و هم تضاد را میپذیرد و تئوری میانگین وی بر این مفهوم بنیاد گذاشته شده است و ارسطو به روشنی می گوید که «تضاد اجازه به حد وسطی نمیدهد، و در نتیجه تا آنجائی که تقابل ها به یک حد وسط امکان دهد، روشن است که تضاد و تقابل یکی نیستند. (ارسطو، متافیزیک، کتاب X، 1055b 1-4، ص842)»." (به نقل از بخش 4 رساله ی «آینده نگری و پلورالیسم ارسطو» که در سال 1362 نوشته شده است)

در عرصه ی سیاستِ ایران، چه در اپوزیسیون و چه در پوزیسیون، متأسفانه «تقابل» درک نشده و اساس کارها بر «تضاد» بنا شده، و به همین دلیل هراندازه بخواهیم از «سایه روشن» ها حرف بزنیم، و آنهم در چارچوب «تضاد»، نظیر آناکساگورس، تلاشی بی معنی است، و به جایی نمیرسیم، و هنوز جوهر توافقات در هر ائتلاف، اتحاد، یا حتی جمع چند نفره، خشک نشده، از هم می پاشد، به جای آنکه دستورالعملی برای همکاری مؤثر، تلقی شود!

متون برگزیده
http://featured.ghandchi.com

برای حزب جمهوریخواهان سکولار دموکرات و آینده نگر ایران

http://www.ghandchi.com/futuristparty/index.html

SEARCH