Sam Ghandchiسام قندچي  درک غلط اپوزیسیون ایران از داستان احمد چلبی در عراق

http://www.ghandchi.com/2803-ahmad-chalabi.htm

مطالب مرتبط:  http://bit.ly/2OzzlMZ 

 

ahmad-chalabi-iranians

 

درباره نقش احمد چلبی در حمله ی آمریکا به عراق در زمان صدام حسین، داستان سرایی زیاد شده است. درست است که سالها احمد چلبی در آمریکا مشغول بود تا آمریکا را قانع کند که به عراق حمله نظامی کرده و رژیم صدام حسین را از قدرت ساقط کند، همانطور که امروز آقای آزادیبان در بلاگ پارس تورچ از داخل ایران هرروز همین نوع مطالب را برای قانع کردن دولت ترامپ جهت حمله ی نظامی به ایران می نویسد. بگذریم که وقتی سناریوی مورد علاقه ی احمد چلبی به دلائل دیگری صورت واقعیت به خود گرفت، شخص احمد چلبی را همان همقطارانش از قطار به بیرون پرتاب کردند که موضوع بحث ما در اینجا نیست. اما صرفنظر از همه ی این حاشیه ها، دلیل حمله ی آمریکا به عراق ابداً لابی گری احمد چلبی ها در واشنگتن نبود. باید خاطر نشان کنم که برعکس مورد آقای آزادیبان که به درستی از یک اپوزیسیون واقعی در ایران در برابر جنایات رژیم کوکلاکس کلان های اسلامی حرف میزند، در عراق، به استثنای کردها، آنچنان اپوزیسیون قدرتمندی در کشور وجود خارجی نداشت و در حقیقت هنگامیکه آمریکا تصمیم به براندازی رژیم صدام حسین گرفت و اپوزیسیونی را در کنفرانس لندن جمع و جور کرد، بیشتر شرکت کنندگان در آن کنفرانس عوامل عراقی رژیم اسلامی حاکم بر ایران بودند که سالها در دوران جنگ ایران و عراق در قم زندگی می کردند، و نه آنکه اپوزیسیونی مستقل باشند. تازه پیش از همه ی این وقایع، هنگامیکه آمریکا در دوران جرج بوش پدر، عراق را از طریق نظامی از کویت بیرون کرد، هدف آمریکا ساقط کردن صدام حسین از قدرت نبود و این حرف را بارها شخص جرج بوش پدر تکرار کرد وگرنه بسیار ساده می توانست همانوقت بغداد را تسخیر کند چون پس از سالها همکاری نظامی با صدام حسین در جنگ با ایران زیر و روی امکانات نظامی عراق صدام حسین برای ارتش آمریکا کاملاً دانسته بود گویی در زمین خود بازی می کردند و خود نخواستند بغداد را در آنزمان تصرف کنند؛ اما، بعدها در دوران بیل کلینتون کاری که صدام حسین کرد گردنکشی در برابر بریتانیا و آمریکا بود و حتی در یک مورد به رغم درخواستهای مکرر و روشن بریتانیا، صدام یک خبرنگار ایرانی اسراییلی را با بوغ و کرنا به اتهام جاسوسی اعدام کرد و به خیال خودِ دیکتاتورش، نسخ کشید، اما آن به قول آمریکایی ها «دیفاینس» هم، آخرین پرکاه بر پشت شتر شد. عراقِ صدام حسین، از دیدگاه آمریکا رژیمی نظیر کوبا نبود که همیشه در نقطه ی مقابل آمریکا بوده باشد بلکه در زمان جنگ ایران و عراق صدام به روشنی آدم عربستان و آمریکا بود و حضور ممتد دونالد رامسفیلد در عراق صدام حسین در زمان جنگ با ایران، یعنی همان رامسفیلد که در زمان جرج بوشِ پسر، وزیر دفاع آمریکا هنگام حمله آمریکا به عراق بود، حکایت از انتظارات متقابل آمریکا و عراق داشت. در نتیجه وقتی چنان متحدی، شروع به جفتک اندازی می کند، مطمئناً حمله نظامی به عراق برای براندازی آن رژیم رقم می خورد چون سطح انتظارات از یک متحد پیشین با انتظارات از دشمن دائمی، یکی نیست، و آن حمله نظامی به عراق را خود صدام حسین باعث و بانی اش بود و بس، و خود گور خود را کند، و نقش احمد چلبی در کل ماجرا، بسیار بی اهمیت و داستان سرایی هایی اغراق آمیز است. در موردی که از بعضی زوایا مشابه است، درباره مناسبات آمریکا و ایران در حال حاضر دو ماه پیش مثالی مطرح شد که تا حدی به واقعیت سرنوشت روزهای آخر صدام حسین شباهت دارد و نه تکرار قصه های احمد چلبی: «کسی در خیابان هیچ قصد ندارد با شما دعوا کند، اما شما بچه او را در مقابل چشمش بکشید، در آنصورت هر چیزی ممکن است رخ دهد». به وضعیت خانم نازنین زاغری فکر کنید و با ماجرای اعدام خبرنگار ایرانی اسراییلی در آخرین سالهای حکومت صدام حسین و در خواستهای مکرر بریتانیا برای آزادی او که در بالا ذکر شد، مقایسه کنید!

 

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران،

 

سام قندچی

IRANSCOPE.COM
http://www.ghandchi.com

یازدهم مرداد ماه 1398
August 2, 2019

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

متون برگزیده
http://featured.ghandchi.com

برای حزب جمهوریخواهان سکولار دموکرات و آینده نگر ایران
https://sites.google.com/site/futuristparty

 

 

SEARCH