کار صادقانه ژورنالیستی درباره ایران در واشنگتن

کار صادقانه ژورنالیستی درباره ایران در واشنگتن
سام قندچی

http://www.ghandchi.com/843-honest-journalism.htm

Doing Honest Journalism about Iran in Washington

http://www.ghandchi.com/843-honest-journalism-english.htm

اینجانب روزنامه نگاری ایرانی آمریکایی هستم که 45 سال است در آمربکا زندگی می کنم و در 10 سال گذشته در واشنگتن کار کرده ام. موضوع ناراحت کننده در ارتباط با مستقر بودن در واشنگتن این است که انجام کار ژورنالیستی در این شهر برخی مشخصه های مختص خود را دارد. اجازه دهید توضیح دهم.

ژورنالیسم صادقانه نیاز به آزادی از فشارهای سیاسی دارد تا واقعیات بطور دقیق، عادلانه و متعادل گزارش شوند. این امر قابل فهم است که گروه های مختلف سیاسی در واشنگتن لابی دارند. از دشمنان سرسخت جمهوری اسلامی، چه ایرانی و چه آنهایی که کشورهای دیگر را نمایندگی می کنند، لابی های خود را در واشنگتن دارند. همچنین لابی هایی که به جمهوری اسلامی تمایل دارند در اینجا حضور دارند. هیچ اشکالی هم ندارد که هر دو این گروه ها در واشنگتن فعالند. بالاخره اینجا دموکراسی است و گروه های لابی گر تلاش می کنند نقطه نظرات خود را به شیوه ای متمدنانه به کنگره آمریکا منتقل کنند.

همچنین قابل فهم است که ژورنالیستها سیب زمینی های بی تفاوت نیستند و نقطه نظرات سیاسی خود را دارند و این واقعیت هیچگاه مانع ارائه کار خوب روزنامه نگاری نبوده است. روزنامه های نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال نمونه های برجسته ای هستند که حتی نقطه نظرات سیاسی خاص خود را دارند اما بهترین کارهای ژورنالیستی را ارائه می کنند. در واقع، روزنامه نگارانی که نقطه نظرات سیاسی خود را پنهان می کنند ممکن است که در مورد گزارش وقایع نیز رک و راست نباشند. برخی از صادق ترین و بی تعصب ترین ژورنالیستها نقطه نظرات سیاسی روشنی داشته اند اما گزارش ها و تحلیل های متعادل و درستکارانه ای ارائه داده اند. وضعیت خلاف این می تواند به ژورنالیسم صادقانه لطمه بزند.

اجازه دهید مثالی آورم از اینکه چگونه ژورنالیسم صادقانه می تواند آسیب ببیند.

در ایران، ژورنالیستها کارشان تحت نظر دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی قرار دارد و احساس می کنند که باید در برابر آن مقامات پاسخگو باشند و نه در برابر خوانندگان، شنوندگان و بییندگانشان. این امر ژورنالیسم صادقانه را نابود می کند. ژورنالیستهای آمریکایی که در مورد موضوعات محلی در واشنگتن کار می کنند هرگز چنین فشارهایی را احساس نمی کنند. تلویزیون های محلی، خود را تنها در برابر بینندگانشان، پاسخگو می دانند. به همین دلیل هم ممکن است از پخش سخنرانی بالاترین مقام کشور در اینجا یعنی رییس جمهور سر باز بزنند هنگامیکه بینندگانشان علاقه ای به آن نشان ندهند. در ایران، چنین آزادی برای رسانه ها وجود ندارد در صورتیکه در آمریکا این اصلی پذیرفته شده است.

اما در واشنگتن وقتی که گزارش دهی در مورد ایران مطرح است فشار گروه های لابی گر بطور غیرمستقیم احساس می شود و ممکن است خبرنگار احساس کند که باید از ناراحت کردن لابی ها اجتناب کند، گوئی که ژورنالیست قرار است به آنها پاسخگو باشد و نه به خوانندگان خود. بعضی وقتها ژورنالیستی که در مورد ایران گزارش تهیه می کند این احساس را می گیرد که گوئی از او انتظار دارند سخنگوی دولت ایران یا دشمنانش باشد و نه فقط روزنامه نگاری باصداقت. ژورنالیسم صادقانه همان ژورنالیسم است و با کار اطلاعاتی فرق دارد، چه در ایران و چه در آمریکا. اگر در هر کدام از این دو کشور کسی انتخاب می کند که کار اطلاعاتی بکند، مسأله ای نیست و شغلش است اما لطفاً اجازه دهید آنهایی که می خواهند فقط ژورنالیستی باصداقت باشند کار خودشان را بکنند. کسی نظیر اینجانب که تصمیم گرفته ام ژورنالیست باشم می خواهم فقط همین کار را بکنم و نه مأمور آمریکا و نه ایران و نه هیچ کشور دیگری نمی خواهم باشم.

امیدوارم عمر ما وصلت دهد و روزی را ببینیم که ژورنالیستها در همه دنیا بتوانند کار صادقانه خود را بدون هرگونه فشاری انجام دهند حال چه انتخاب کنند که در تهران زندگی و کار کنند، یا در واشنگتن، یا هر جای دیگر دنیا. ایجاد موانع زیرکانه برای ژورنالیستهای باصداقت در زندگی حرفه ای، خلاف روح دموکراسی است. در واقع، بیش از یکماه است اعتراض مهمی تحت عنوان "حق کار حق دگراندیشان" در ایران توسط کسانیکه بطور غیرمستقیم برای کار در حرفه شان مانع تراشی بخاطر دگراندیشی آنها می شود، در جریان است (1).

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران

سام قندچي، ناشر و سردبير
ايرانسکوپ
http://www.ghandchi.com
http://www.iranscope.com
هجدهم آذرماه 1393
December 9, 2014

پانویس:

1. حق کار, حق دگراندیشان

http://goo.gl/U1YySX

متون برگزیده
http://featured.ghandchi.com